Ik weet hoe het voelt om sterk te lijken, terwijl je vanbinnen twijfelt.
Om altijd te zorgen voor anderen, maar jezelf nergens écht tegen te komen.
Om vast te zitten in je hoofd vol gedachten, patronen, verwachtingen,
en niet meer te voelen wat je nodig hebt.

Tot het moment dat ik mezelf de vraag stelde:
Waarom sta ik hier?
Wat wil het leven mij vertellen?
Wat mag ik zien, leren, doorvoelen, veranderen?

Dat er méér moest zijn dan overleven, presteren of voldoen.
Dat het leven niet draait om altijd maar ‘sterk zijn’ 
maar om verbinding.
Met jezelf, je lijf, je gevoelens en je omgeving.

Die vragen brachten me op een pad van bewustwording.
Van zachter worden en verantwoordelijkheid nemen.
Van trouw zijn aan wie ik écht ben.

En dat is waarom ik dit werk nu doe.

Niet om te redden, maar om naast je te lopen.
Mee te reizen met jouw pad. Richting te geven en bij te sturen.
Er te zijn als het zwaar is of je het even niet meer ziet.
Een duwtje te geven als je denkt dat je niet verder kunt.

En de euforie met je te voelen als je overwint,
als je vol trots terugkijkt op jouw eigen groei.

Dat is waar ik het geluk in mijn werk uit haal.